Презентация на тему "Беларускія ручнікі"

Содержание

• 
  Слайд 1

  Беларускія ручнікі

  Выканала Сойко Поліна

• 
  Слайд 2

  Гістарычныязвесткі

  Ручнік — маркіраванаяарнаментам, колерам і іншымісродкамі выразнасцідаматканаятканіна, якая выконваеважныярытуальна-сімвалічныя функцыі ў абрадах; кавалакпалатна для ўтылітарнагавыкарыстання. Прадмет народнай культуры і творчасціўсходніх славян. Ручнікоўпатрабавалася шмат, ботрадыцыяпрадугледжвала выкарыстаннеіхамальваўсіхзначныхабрадах і звычаях. Шматаблічны, зменлівыручнікператвараўся то ў вясельныпадножнік, то ў аброчнуютканіну, то ў магічнуюрэч, здольнуюадхіліцьліха і смерць.

• 
  Слайд 3

  Па прызначэнніручнікібываюць:

  гігіенічна-бытавыя (утылітарна-бытавыя, штодзѐнныя); дэкаратыўна-абрадавыя (радзінна-хрэсьбінныя, вясельныя, пахавальныя); У залежнасці ад прызначэння і функцыіручнікімаюцьрозныяназвы. Ручнікіўтылітарныяпаўсюдна на Беларусіназываюцца “ўціральнік”, “уцірач”, ―уцірка”, а таксама — “трапкач”, “скарач”, “брэндзал”, патрэпнічак,“надзѐжнік”. Яны ўжываліся для выцірання рук, тварупасля ўмывання; выцірання посуду; у іхпераносілікерамічныяпалявыягаршкі з ежай у поле, ці на сенажаць. Абрадавыя — “набожнік”, “ручнік”, “намітка”, “падарак”, “падножнік”. Суаднесенасцьгэтайрэчы з абразамі, з чырвоным кутом адлюстравана ў лакальныхназвах: “набразнік”, “абразныручнік”, “накутнік”, “багавік”, “завеска”, “плат”, “платок”, “набожны платок”. Найбольшсціплыя па дэкорупрызначаліся для штодзѐннагапобыту і надавалібудзѐннывыглядхаце. Святочныянабожнікі – абавязковавыконваліся з перавагайчырвонага колеру.

• 
  Слайд 4

  Ручнікі як творнароднагадэкаратыўна-прыкладногамастацтва

  Функцыянальнасцьмясцовыхручнікоў: набожнікі, уціральнікі, падножнікі, вясельныяручнікі, для перавязваннясватоў. Матэрыялтканіны: лѐн; бавоўна; лѐн + бавоўна (аснова, уток); куплѐнаятканіна (паркаль, разрэджанаятканінатыпу канвы). Матэрыялыдэкору і іх колер: чырвоныябаваўняныяніткі (горынь, забалаць, запалач); чорныя і сініяніткі; белыябаваўняныяніткі (бель); рознакаляровыяніткі (мулінэ, акрыл).

• 
  Слайд 5

  ВобразыСонцаi Зямлі

  Нашыпродкi-славяне лiчылi, штогалоўнымiбагамi сяродлюдзейi ў прыродзез'яўляюццасветлаеСонцаi Мацi-Зямля-Кармiцелька. Ад iх пайшлоўсѐжыццѐ на зямлi. Бог Сонцаi Мацi-Зямлядаюць людзямусѐ: хлеб i ваду, цяплоi святло, рэчкi iазѐры, палi iлясы. Iх дзецi – Ярылаi Жытняя Баба – глядзяць за ўродамжытаi пшанiцы. У Ярылыi Жытняй Бабы былi свае дзецi – ураджайЖыцень, ураджайСпарыш, ураджай Рай, ураджайБагач. Яны глядзелi, каб на нiвебыў урод, кабжытнi коласбыўцяжкi, каласiсты, кабуся нiва была застаўленаснапамi ды бабкамi, кабсталы ламiлiсяад хлеба-караваю. У старыя часы да Сонца як да бога звярталiся па дапамогу.

• 
  Слайд 6
  
• 
  Слайд 7
  
• 
  Слайд 8
  
• 
  Слайд 9
  
• 
  Слайд 10
  
• 
  Слайд 11
  
• 
  Слайд 12

  Заключэнне

  Ручнiк – адзiн з найбольш цiкавыхфенаменаўтрадыцыйнай культуры беларусаў. Ёнсуправаджаўчалавека на працягуўсягожыцця. Штодзѐнна, змываючы сон, чалавек «ласкаў» тварручнiком-уцiральникам. Сядаючы за стол, сям’я, творачы малiтву, глядзела ў чырвоны кут, у якiм Святы Вобраззнаходзiўся ў абрамленнi ручнiкоў. Збiраўсячалавек у дарогу цi ў госцi, абавязковабраў з сабоюручнiк, з iм жаперадхатаюсустракаўдарагiх гасцей. На тонкi, мяккi ручнiк бабка-павiтухапрымаланавароджанаедзiця. З ручнiком iшлi сватацца. Самую дарагуюсямейную святыню – iкону, дазвалялася выносiць з дому толькi прыкрыўшыручнiком. Звязанагэта з тым, шторучнiк з’яўляецца сiмваламжыццѐвага шляху, ѐн верны спадарожнiк беларусаў.