Презентация на тему "Кандрат Крапіва"

Содержание

• 
  Слайд 1

  КандратКрапіва

• 
  Слайд 2
  

  КандратКрапіва, сапраудна : КандратКандратавічАтраховіч (5 сакавіка 1896, в. Нізок, цяперУздзенскіраён — 7 студзеня 1991, Мінск) — беларускіпісьменнік, паэт, сатырык, драматург, перакладчык, грамадскідзеяч, літаратуразнавец.

• 
  Слайд 3
  

  Нарадзіўся ў сялянскайсям'і. Вучыўся ў царкоўнапрыходскай школе ў вёсцыНізок, уздзенскім народным вучылішчы, 4-класным гарадскімвучылішчы ў Стоўбцах, з якогаперавёўся ў такое ж вучылішча ў Койданава (цяпер г. Дзяржынск). Паслязаканчэння ў 1913 здаўэкстэрнам экзамен на званненароднаганастаўніка[1]. Восенню 1914 атрымаўмесцанастаўніка ў пачатковайземскай школе ў вёсцыМнішаны на Міншчыне[1]. Адпрацаваў год і быўмабілізаваны ў армію для ўдзелу ў Першайсусветнайвайне[1]. У сакавіку 1916 года скончыўГатчынскую школу прапаршчыкаў[2]. Удзельнічаў у баях на Румынскімфронце(руск.) бел.. Як настаўнік у лютым 1918 дэмабілізаваны. Настаўнічаў у вёсцы Каменка на Уздзеншчыне. У 1920—1923 — камандзір у ЧырвонайАрміі[1]. З 1924 зноўнастаўнічаў на Уздзеншчыне ў пасёлкуАстравок.

• 
  Слайд 4
  

  У 1925 пераехаў у Мінск. Быў членам літаб'яднання «Маладняк» (да 1926), потым «Узвышша». Скончыўлітаратурна-лінгвістычнаеаддзяленнепедагагічнагафакультэта БДУ ў 1930[1]. ПрацаваўінструктарамЦэнтральнага бюро краязнаўствапрыІнбелкульце (1925—1926)[1], загадчыкамаддзела ў часопісе «Полымя рэвалюцыі» (1932—1936)[1]. Удзельнічаў у паходзеЧырвонайАрміі ў Заходнюю Беларусь (1939), у савецка-фінскайвайне (1939—1940)[1]. На пачаткуВялікайАйчыннайвайныпрацаваў у франтавых газетах «За Савецкую Беларусь», «Красноармейская правда»[1], у 1943—1945 рэдагаваўсатырычную газету-плакат «Раздавімфашысцкуюгадзіну». У 1945—1947 — рэдактарчасопіса «Вожык»[1], у 1947—1952 загадчыксектарамовазнаўстваІнстытутамовы і літаратуры АН БССР[1], дырэктарІнстытутамовазнаўства АН БССР (1952-1956)[1].

• 
  Слайд 5
  

  У 1946 у складзедэлегацыі БССР удзельнічаў у рабоцеI сесііГенеральнайасамблеі ААН. У 1956[1] — студзені 1982 — віцэ-прэзідэнт АН БССР. Састудзеня 1982 па сакавік 1989 — вядучынавуковысупрацоўнік-кансультант у аддзелелексікалогіі і лексікаграфііІнстытутамовазнаўстваімяЯкуба Коласа АН БССР. Доктарфілалагічныхнавук, акадэмік АН БССР. Неаднаразоваабіраўсядэпутатам (1947—1990), старшынёй ВС БССР. Член Саюзапісьменнікаў СССР (з 1934).Памёр7 студзеня 1991, пахаваны на УсходніхмогілкахМінска.

• 
  Слайд 6

  Навуковаядзейнасць

  Аўтарлітаратуразнаўчых і крытычныхартыкулаў, лінгвістычныхпрац, адзін з навуковыхрэдактараў (з Я.Коласам і П.Глебкам) «Русско-белорусского словаря» (1953), навуковырэдактар «Беларуска-рускагаслоўніка» (1962, выданне 2-е перапрацаванае і дапоўненае ў 1988—1989), «Русско-белорусского словаря» (выданне 2-е, перапрацаванае і дапоўненае, 1982), «Тлумачальнагаслоўнікабеларускаймовы» ў 5 тамах (1977—1984) і інш. Выбітнызнаўцабеларускаймовы, КрапіваўзначальваўТэрміналагічнуюкамісіюБеларускайСавецкайЭнцыклапедыі, непасрэдназаймаўсяраспрацоўкайтэрміналогіі ў розных галінахнавукі. КандратКрапіва — акадэмік НАН Беларусі, доктарфілалагічныхнавук. Разам з Р. І. Аванесавым і Ю. Ф. Мацкевічвыпусціўпрацу «Лінгвістычнаягеаграфія і групоўкабеларускіхгаворак» (1968—1969)[1].

• 
  Слайд 7

  Узнагароды

  Герой Сацыялістычнай Працы (1975). Узнагароджаны чатырма ордэнамі Леніна, ордэнамі Кастрычніцкай Рэвалюцыі, Чырвонага Сцяга, Працоўнага Чырвонага Сцяга, Айчыннай вайны II ступені, Чырвонай Зоркі, Дружбы народаў і медалямі. Народны пісьменнік БССР (1956). Заслужаны дзеяч навукі БССР (1978). Тройчы лаўрэат Дзяржаўнай прэміі СССР: у 1941 за п'есу «Хто смяецца апошнім», у 1951 за п'есу «Пяюць жаваранкі», у 1971 — за комплекс прац у галіне беларускай лінгвагеаграфіі. Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі БССР імя Янкі Купалы (1974) за п'есу «Брама неўміручасці».

• 
  Слайд 8

  Памяць

  ПраКандратаКрапівуствораныдакументальныфільм «КандратКрапіва» (1983, рэж. М. Купеева)[2] У гонарКандратаКрапівы названы Інстытутмастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору (ИИЭФ) НацыянальнайакадэміінавукБеларусі, Уздзенскаясярэдняя школа № 2[2] У Мінску на доме № 76 па праспекцеНезалежнасці, у якімжыўпісьменнік, устаноўленамемарыяльнаядошка[2] У 1996 годзе ў гонарКандратаКрапівы ў Беларусівыпушчанапаштовая марка ІмяКандратаКрапівыносяцьвуліцы ў Мінску і Уздзе[2]

• 
  Слайд 9