Содержание
-
Урман
-
Урман – матурлыкhәм сәламәтлек чыганагы. Ултабигатьнең барлыкякларына да тәэсир итә: су агышынҗайга сала, эрозиянекиметә, климатныяхшырта.
-
Урман булгачяшианда Куян, тиен, керпедә! Һәммәсе дә үз урынында, Артык түгел берсе дә. Урман – туганйортыбыз, Урман – безнең анабыз. Шушы урман булганга Без дә яшиалабыз
-
Кышкы урман.
-
Акшом Аккаеннарап-ак карда. Акурмандаактоман... Җанны акшомбиләп аламондыйсүрән яктыдан. Артта — акэз... Алда — аклык... Ничекалгабарасы? Ярый әле каеннарның кара калган карасы! Кышкы урман — аннан-моннансөртелгән кара такта. Кем ни языпсөртте икән җилләр йоклаганчакта?... РенатХарис.
-
-
Бөтен җир гүзәл яктылыккакоенгандайбулды. Бигрәк тә урманнартанымаслыкбулыпүзгәрде.Җәй буенадөньяга ямьбирепутырганагачларакшәлләрен ябынды. Агачларга аз гынакагылыпүтсәң, өскә тәңкә карларсибелә. Чыршыһәм наратлараеручаматуркүренәләр.Зифакаеннар, матурбулыймдигәндәй, чук-чукалкалар такты. Сирәк булса да, баланкуаклары, миләш агачларыочрый. Агачларның кып-кызылҗимешләре өстәмә бизәк кенә түгел, ә кышларга калган кошларгаазыкбулып та тора. Көне-төне ап-акйомшак кар ява. Әйтерсең лә, кар түгел, ә шадракүктән йомшакмамык, энҗе-мәрҗән ява. Кышныбернинди ел фасылыбелән дә чагыштырыпбулмый, чөнки кышның аккарларыкешекүңеленә аклык, сафлыкөсти.
-
-
Язгы урман.
-
Яз елмаеп тиздән, урманнарда Ак каеннар яфрак ярырлар. Чәчәк атар шомырт, бакчаларда Сандугачлар тавышы яңгырар.
-
Зур – зур боз кисәкләре, этешә - төртешә елга уртасыннан агалар. Елгада су күзгә күренеп күтәрелә. Менә уртадагы утрау да, таллар да су астында кала. Барлык болыннарны тутырып су арта. Ерактан, зәңгәрләнеп, урман күренә. Ул да язга әзерләнә. Агач кәүсәләреннән кар өстенә зәңгәр күләгәләр сузылган. Өскә карасаң, зәп - зәңгәр күк йөзе күзләрне иркәли. Яз сулышын агачлар һәм куаклар да тоя. Таллар чәчәк ата – “песи” чыгара башлый. Боз китүләр, су ташулар – табигатьнең гаҗәеп матур күренеше. Боз китүен караганда, су белән ашалган ярның ишелеп төшү куркынычын онытмагыз!
-
-
-
-
Җәй көнендә Каты эссе. һава бөркү.Кызадөнья, сабырҗитми, Җил исми аз гына да, бергенә яфракныселкетми. Корылыкһәр урыннарда. Кибә вак-ваккынакүлләр, Шиңәргә йөз тотакырдаүләннәр, чәчкәләр, гөлләр. Агачларастынасыгънабалаларбарчасыбергә, Алай да булмаса, барсы төшәләр сикрешепкүлгә. Аларап-акбалыкларкүк йөзәләр иртәдән кичкә Кадәр шунда, туңып бетмичә яргачыкмыйларһич тә. Менә шундакисәктән йөзгә бернәрсә тиепкитте; Сабамы, нәрсәдер, салкынчаракберҗил сөеп китте. Якынурманның артындаяшеннәр ялтырый аз-аз, Ерактан, әллә кайдан, иштелә күк күкрәгән аваз! Габдулла Тукай.
-
Җәй башлануын ел да түземсезлек белән көтәбез. Кызынабыз, су керәбез, ял итәбез янәсе. Җәй июнь аеннанбашлана. Көннәр озая, төннәр кыскара. Кояшкыздыра. Агачлар, куакларчәчәк аталар. Һәр җирдә күңеллелек башлана..
-
-
-
Көзге урман.
-
Очасарыяфраклар, Шундыйүз, шундыйятлар. Әйтерсең, ярсуатлар. Әйтә күк аларгүя: - Бар иде, – дип, – безнең дә Кайчандыряшелчаклар... Очасарыяфраклар – Көзләрдән тәүге хатлар, Җәйләрдән соңгы хәбәр. Сөйли белсәләр әгәр, Әйтерләр иде: “Хушыгыз, Киләсе язгакадәр. Хушыгыз, язынкайтырбыз, Ямь-яшелбөре булып...” Саубуллашаяфраклар Йөзләргә кунып-кунып. Моныкүреп торганболыт Елыйкүңеле тулып.
-
Алтын көз Салмак кына булып яфраклар коела, Алтын көз белән саубуллашабыз. Табигатькә карап күңелләр нечкәрә, Үзебез дә балалар кебек булабыз. Балачакта да бит менә шулай Шатланышып яфраклар җыйдык, Аларны китапларда киптереп, Истәлеккә булыр, дип куйдык. Ерак томаннар артында кебек Уйлыйм шундый көннең шатландырганын. Олыгайгач кына аңлыйсың бит Алтын көз дә рухландырганын. Һәр ел шундый алтын көзләр килеп, Тирә - якны нурлар капласын. Мондый көннәр күңелгә ягымлы Аяз күккә болыт ятмасын.
-
-
Нет комментариев для данной презентации
Помогите другим пользователям — будьте первым, кто поделится своим мнением об этой презентации.